Jak Poznałem Mariolę - Szczyt Abstrakcji.

Widzę panią w  średnim wieku z białą laską, taką jaką mają niewidomi. Podchodzę do niej i pytam

                -Pani jest tylko ślepa czy głucha też?
                -Co? Nic nie słyszę – odpowiedziała

                -To skąd pani wie, że pytam ?

                -No widzę przecież – odpowiedziała

                -Jak Pani widzi, przecież jest Pani ślepa

                - Mów mi na Ty. Mariola Jestem. Nie jestem ślepa

Zdziwiony zapytałem:
                - To dlaczego Pani… przepraszam…  Dlaczego Mariola chodzisz z białą laską?

                -No jak to dlaczego ? Przecież jestem głucha?

                - Głucha?  Przecież pani normalnie mnie słyszy…  - odpowiedziałem totalnie skonfundowany

                - A no tak. Rzeczywiście. To może  ze mną wszystko w porządku.

 

Czuję, że to początek przyjaźni między mną i Mariolą.  Szkoda tylko, że to nie zdarzyło się naprawdę. A może się zdarzyło tylko, ze w jakimś równoległym wszechświecie. 

Zródło:http://ortomed-kielce.pl/wp-content/uploads/2015/03/laska_dla_niewidomych_biala.jpg

źródło:http://www.moimioczami.pl/wp-content/uploads/2010/11/spacer_z_laska.jpg